Maandag 6 juni, huisje huisje toe!

Zondagochtend rond de klok van 11 zaten de "frikandellen" van TEC weer in de auto om richtung huiswaarts te keren, dat dat niet in 1 keer zou lukken was wel duidelijk. Vandaar dat de helft, zeg zo'n 800km, al een hele mooie uitdaging zou zijn. Dat zou in theorie betekenen dat Oostenrijk onze tussenstop zou worden, en in dit geval klopte de theorie dan ook met de praktijk, ondanks het oponthoud: file's, wegwerkzaamheden en onweer. Omdat we graag wat tijd wilde sparen hebben uiteindelijk voor een hotelletje in de buurt van Innsbruck gekozen. Mede door een tip, en een telefoontje van een local kwamen we in een alleraardigst hotelletje terecht dat speciaal voor ons nog even werd geopend, e.e.a. speelde zich af rond de klok van 10u 's avonds. Dus hup naar binnen. "Daar staat het bier en als je naar bed gaat zelf even het licht uitdoen want ik ben weer pleite" zei Herr Fraulein. Een bijzondere ervaring, TEC in een eigen hotel! Na een bier naar bed en genieten van een welverdiende nachtrust. Is er die dag dan weer niets misgegaan zul je je afvragen. Jawel, er was namelijk een fles met 3 liter olie omgevallen in Der Rote, en ja die was helemaal leeg, aha, dat verklaarde natuurlijk die enorme putlucht in Der Rote die alsmaar sterker en sterker werd. De verdachtmaking van Der Scheissmeister bleek achteraf dus niet geheel terecht. Uiteindelijk hadden we dus een auto in ons bezit die zowel aan de voor- als aan de achterkant olie lekte.......ja zee-tie!



Maandagochtend na een fijn ontbijtje zaten we om 10u alweer in de waggel, en inderdaad, dat Der Rote aan de achterkant olie had gelekt werd nog even bevestigd door de fijne plas die eronder lag. Ach ja, 6 weken en ge ziet er niks meer van, gas erop! Kilometers maken dus, wederom zo'n 800 stuks. Inmiddels reden we niet meer op pure olie, maar hadden we al een mix, later aangevuld met nog meer diesel, dieselpower zeg maar! Veel spektakel heeft de terugweg niet meer opgeleverd, afgezien van een filterwissel bij Der Rote en wat flinke plensbuien. Rond de klok van half 8 waren we in Oderschott, alwaar we hebben genoten van een laatste gezamelijke en voedzame(!) maaltijd. Na elkaar de handen te hebben geschud is ieder richtung huiswaarts gekeerd, WOW2011 zat er op!



Succesvol dat wel, maar toch niet zonder slag of stoot. Want hoe ga je met elkaar om als: je nagelriem te ver inscheurt? je veter knakt? de speaker van je telefoon vol met kaarsvet zit? de sleutel van de auto toch wel in je broekzak zit? je geen boekje bij je hebt om de porno punkte op te plakken? als blijkt dat de wurstkoffer nog helemaal niet leeg is? je lepeltje-lepeltje moet met Team Romia? je de Scheissmeister en de Smeissmeister bij elkaar zet? je Italianen laat schrikken door een keiharde boer? je jezelf iets te veel van je vrouwelijke kant laat zien? Kortom allemaal zaken die TEC heeft moeten doorstaan. Er is geen berg te hoog meer voor deze "Frikandellen"! Staan ze volgende jaar weer aan de startlijn van WOW2012?